Je kunt het fantasierijke werk van Jip Piet (32) onder andere kennen van illustraties in de Correspondent en de Volkskrant. Tijdens de lockdown verspreidde hij niet alleen zijn eigen werk, maar juist dat van collega-kunstenaars. En van 1 tot 4 juli is hij te zien op de Rotterdam Art Week. Maar het liefst creëert Jip Piet werelden om zelf in te ontsnappen: ‘Ik vind de “normale” wereld een beetje eentonig’.
Illustraties, kunstwerken, schilderijen, muurschilderingen, merchandise. Waar vind je zelf dat jouw werk het best tot zijn recht komt?
Performance installaties vind ik het leukst om te maken. Het creëren van een eigen wereld. Een performance installatie kan een expositie zijn, of iets op een festival, of gewoon op een plek waar je het totaal niet verwacht. Ik werk het liefst in een ruimte die ik helemaal naar mijn hand kan zetten met bijvoorbeeld geluid, beeld, licht en geur. Daarin verwerk ik dan wel tekeningen en patronen die los ook zouden kunnen werken.
Waar haal je de inspiratie vandaan om dat te maken?
De afgelopen jaren heb ik veel reizen gemaakt in Latijns-Amerika. Het lijkt of de band met het magische van de natuur daar meer aanwezig is. Dat gevoel probeer ik op te zoeken. Maar het is ook hard werken en blijven proberen, het kan zo drie maanden duren voor je weer ècht een goed idee hebt om uit te kunnen werken.
Hoe zou jij je eigen werk het liefst omschrijven?
Aan de ene kant maak ik illustraties in opdracht, aan de andere kant doe ik vrij werk – die performance installaties. Ik probeer in mijn werk vragen te stellen over de werkelijk. Wat is de norm? Het werk zelf zit een beetje tussen kunst en illustraties in. Ik houd ervan om mijn werk uit te brengen zonder al te veel context. Het moet een ervaring zijn die je niet kunt ontwijken.
Ik zit nu bijvoorbeeld in de onderzoekende fase van een project. Ik ga drie muziekvideo’s schieten, waarvoor ik per video een installatie zal maken waarin het wordt opgenomen. Ik zie muziek niet per se als een popnummer van drie minuten. Een nummer zou ook een uur lang door kunnen gaan als een ritme dat samensmelt met de ruimte.
Je hebt een bachelor Interieurarchitect afgerond aan de Koninklijke Academie van de Beeldende Kunst. Weet je nog waarom je dat wilde studeren en gebruik je deze kennis in je huidige werk?
Vroeger was ik mij er niet van bewust dat je ook iets kunt maken of bedenken wat niet per se een functioneel doel heeft. Je bent jong en je denkt na over wat bij je past. Ik vond het in het begin heel leuk, maar langzaam maar zeker werd het minder maken en meer het inspelen op de wensen en behoeftes van de klant. Het inrichten en ontwerpen begon mij steeds meer tegen te staan. Het moest altijd functioneel zijn en ergens over gaan. Dat is waar ik nu nog steeds over twist – een soort tweestrijd. Wil ik gewoon dingen maken die mensen aan het denken zetten? Of wil ik ook iets functioneels neerzetten wat mensen aan het denken zet? De artistic struggle, haha!
Ja, daar kan ik me wel een beetje in vinden. Ik heb bijvoorbeeld heel lang voor de Correspondent getekend. Ik vond dat leuk om te doen, maar uiteindelijk ben ik niet echt tevreden over het eindresultaat. De artikelen waarover ik tekende vormde het werk teveel. Ik heb een hele poos geïllustreerd over Brexit. Dan word je op een gegeven moment alleen nog maar gevraagd voor illustraties over Brexit. Het kost tijd om je daar uit te werken. Ik ben nu eindelijk op het punt dat ik steeds meer gevraagd word voor samenwerkingen buiten illustraties om.
Dilemma: een meesterwerk (in jouw ogen) maken dat bijna niemand zal zien, of viral gaan met iets waar je zelf niet helemaal tevreden over bent?
Viral gaan, haha. Je maakt dus altijd wel dingen waar je niet helemaal tevreden over bent. Viral gaan zorgt voor meer aandacht, waardoor er misschien weer meer deuren opengaan voor andere werk.
Je bent recentelijk het initiatief Raam Maar opgestart, wil je daar misschien iets over vertellen?
Met Raam Maar organiseer ik twee wekelijkse exposities voor de tekenkunst. Een kunstenaar maakt negen tekeningen die ik onder andere voor mijn raam exposeer. Het is ontstaan in de eerste dagen van de lockdown. Er werd natuurlijk niets meer georganiseerd. Het enige uitje dat ik nog had was langs de supermarkt. Ik woon toevallig op een plein waar één raam prominent te zien is voor voorbijgangers. Dus toen hing ik voor de grap wat van mijn tekeningen voor het raam.
Opeens stonden er de hele tijd mensen voor het huis. Van het één kwam het ander en nu zitten we op onze 46e expositie! We hebben tegenwoordig ook meerdere locaties waartussen de werken rouleren. Daarnaast organiseren we kleine events rond de opening van nieuwe exposities. Ik zie Raam Maar na corona ook wel doorgaan. Het geeft een goed gevoel om andere kunstenaars een podium te bieden.
Tot slot, wat betekent succes voor jou?
Succes voor mij betekent dat ik gewoon kan doen en laten wat ik wil. Dat ik niet elke keer hoef na te denken over wat ik doe. Het is een soort mentale behendigheid, waardoor je met elke situatie kunt omgaan en niet te lang blijft hangen in wat niet lukt. En wanneer je dan een soort van succes hebt in wat je doet, dat dan delen met anderen. Dat probeer ik te bereiken met Raam Maar.
Tijdens Rotterdam Art Week (1 t/m 4 juli) opent Jip Piet de deuren van zijn atelier in atelierpand Kunst & Complex.
Website: jippiet.com
Instagram: @pietjip
